Voltigeren is iets dat het paard moet leren. Een eerste vereiste is dat het paard in stap, draf en galop aan de hulpen staat bij het longeren. Goed longeren is een vaardigheid op zich en voor het voltigeren komt daar wel iets meer bij kijken dan alleen het paard op een volte rond te kunnen laten lopen. Pas wanneer het longeren echt goed bevestigd is, kan met het voltigeren worden begonnen. Bij het beleren van een voltigepaard, is het verstandig om met wat ervaren kinderen te beginnen. Zij kunnen makkelijker inspelen op het gedrag van het paard.
Het paard moet geen leren dat het op de volte moet blijven stappen wanneer er iemand naar toe loopt en op zijn rug wordt geholpen. In het begin zullen veel paarden hierbij stoppen. Straf dit niet af, maar spoor het paard rustig aan om weer verder te gaan. Lukt het om er stappend op te komen, beloon het paard dan. Laat zeker in het begin altijd iemand helpen met het geven van een voetje om op het paard te komen. Voor paarden is de opsprong de meest zware en moeilijke oefening om te leren, omdat het paard hier heel goed zelf in balans moet kunnen blijven. Door voetjes te geven, helpen we het paard hierbij en tevens voorkomen we dat de voltigeur een verkeerde opsprongtechniek aanleert.
Veel belonen
Veel belonen blijft belangrijk. Normaal gesproken leren voltigeurs om langs de longeerlijn richting het hoofd van het paard te lopen, maar bij paarden die het nog moeten leren, kan het soms helpen om iets meer richting de voltigesingel te lopen in plaats van richting het hoofd, omdat richting het hoofd lopen remmend werkt. Wanneer dit in stap goed gaat, kan dit in draf en galop geprobeerd worden. Belangrijk bij iedere stap is om de tijd te nemen en niets te overhaasten.
Eenmaal op de rug begin je heel simpel met het paard overal aan te raken met de handen en wat heen en weer te zwaaien met de benen. Belangrijk is om steeds de reacties van het paard in de gaten te houden. Geeft het paard aan iets niet fijn te vinden, stop dan en lok het paard niet uit. Als men aan de kleine signalen van ongemak voorbijgaat, kan dit in een later stadium tot serieuze problemen leiden. Gaat iets juist wel goed, beloon dan ook uitvoerig. Als het zwaaien met de benen goed gaat, kun je ook een keer een been over de hals brengen.
Een volgende stap is het duwen met de handen op de rug, de lendenen en het kruis. Vervolgens gaat de voltigeur wat verder naar achteren zitten. Herhaal dit een paar keer kort en probeer dan of het mogelijk is om wat langer naar achteren te blijven zitten. Blijf ook nu weer goed op de reacties van het paard letten en ga wederom niet te erg provoceren. Gaat dit zittend goed, dan kunnen we gaan werken met knielen. Eerst op de rug, dan wat verder naar achteren en vervolgens ook wat meer gaan duwen met de wreef van de voet. In geen geval wordt er met de tenen in het paard geprikt.
Neem voldoende tijd
Bij sommige oefeningen zal het paard misschien stoppen, omdat hij de balansveranderingen op zijn rug voelt. Straf het paard niet hiervoor, hij denkt dat de voltigeur valt en is er dus heel voorzichtig mee.
Pas wanneer de oefeningen in stap goed gaan, kunnen ze in draf en/of galop worden geprobeerd. En nogmaals, neem voor iedere stap voldoende de tijd.
Het werken in galop moet ook rustig opgebouwd worden en begint met korte stukjes. Laat bijvoorbeeld niet meteen alle kinderen achter elkaar in galop werken, maar doe steeds 1of 2 kinderen en als dat goed gaat, mogen de volgende kinderen de ronde daarop in galop. Ook bij het werken in galop blijft belonen belangrijk en stop steeds op het moment dat iets goed gaat.
In het laatste deel van deze serie leer je hoe je inhoudelijk een voltigeles kunt verzorgen.
Dit artikel is geschreven door Anita de Keijzer, FNRS-lid van het KNHS-voltigeforum en KNHS-jurylid voltige t/m de klasse ZZ. Voor vragen over het opstarten van voltige kun je Anita via het voltigeforum bereiken (forumvoltige@knhs.nl)
